verward

Zuster,kunt u me helpen? Ik ben zo verdwaald.

Verdwaald in mijn heden, verdwaald in mijn verleden.

Zuster, waar woon ik? Thuis is het hier niet.

Zuster, waarom pillen en wat moet ik ermee?

Zuster, wie bent u en waar moet ik heen?

Ken ik u van vroeger of bent u van nu?

Wat zal ik gaan doen, het is zo onrustig in mijn hoofd.

Ik zoek naar woorden, ik weet zo vaak niet wat het betekend.

U zegt dat ik mijn jas aan moet buiten. Maar waarom?

O, is het koud? Maar wat is koud?

Mijn rollator? Wat is dat en waarom moet ik die meenemen?

Ik kan prima lopen! Ik ren de trappen op en af. O.... was dat vroeger?

Ik moet eten koken, zijn er al boodschappen gedaan? En de kinderen? Zijn ze al thuis? O zorgen ze vanavond voor zichzelf?

Nou, als u het zegt...

He, er liggen kleren. Ze zijn wel van mij. Ik zal ze opruimen. Op tafel is genoeg plek om ze allemaal naast elkaar te leggen.

Wat is het moeilijk om dementerend te worden, verdwaald in je gedachten, je woning die niet eigen voelt.

De dingen van vroeger die je wilt gaan doen, de mensen die nog zo levend zijn en die volgens de zuster overleden zijn.

De akelige gebeurtenissen van toen, die weer zo realistisch zijn.

De fijne herinneringen die een glimlach om je mond brengen.