afasie

Kunnen praten, met taal communiceren is belangrijk.

Wij mensen begrijpen woorden en hun betekenis.

We reageren op gesproken taal. 

Als iemand zegt dat hij trek heeft, weten we wat diegene bedoelt.

Als iemand zegt: ik ben moe, dan reageren we.

Net als groeten: Tot morgen!

Of een vraag om hulp: help me!

Maar als dat niet meer lukt: spreken, dan heb je serieus een probleem.

Ik zeg regen, maar bedoel tijd

Ik zeg vriezer, maar bedoel geit.

Het woord zit in mijn hoofd, 

Maar mijn mond die doet zo raar.

Begrijp je wat ik zeg? 

En waar kijk je naar?

Ik vroeg niet om de kaas,

Welnee ik heb het koud,

Ik noem je wel mijn baas,

Maar weet dat ik van je houd.

De zuster schudt haar hoofd

Als ik wat tegen haar zeg.

Ik hoop maar dat ze kijkt

Naar hetgeen ik uitleg,

Met mijn hart en met mijn ogen.

Want mijn mond,

Die doet het niet.

Het wordt zo’n chaos in mijn hoofd.

Zuster, wil je even kijken

Naar wat ik bedoel?

Zit eens even op die stoel 

En kijk eens in mijn ogen.

Wil jij mijn mond zijn, mijn woorden spreken.

Samen lukt het vast wel, ondanks mijn gebreken.