kijkje achter de luiken

Elke dag Een mantel om je heen Wat klinkt dat mooi Maar waar moet ik nu heen? De mantel die ik elke keer Bij je om doe,  Telkens weer, Geeft toch steeds een beetje kou Aan mij, hoeveel ik ook van je hou. Want wie ziet er naar mij om En peilt de diepte van mijn zorgen Wie begrijpt wat ik doe Vandaag, gisteren en morgen? Elke dag een warme jas Zodat jij je ziekte kan dragen Ik draag met je mee Moedig, zonder klagen. Want jij bent ziek En ik kan begrijpen en helpen Ik weet wat je wil zeggen Voor anderen is dat vaak behelpen Maar soms, dan weegt het zwaar Het zorgen elke dag Het helpen is nooit klaar Hoewel ik blij ben dat ik het doen mag. Soms zou ik weleens even Zomaar een dag of twee Zonder die mantel leven Zoals ik vroeger deed.

De zuster zegt: dit is je huis Maar ik voel me hier niet thuis Alles is anders dan ik ken Wie verteld me waar ik ben? Mijn huis is anders, dat weet ik wel Dus vertel me nu eens snel Waar ik het vinden moet En kijk nu eens echt goed! Ik mis mijn tuin waar ik werken kon Of zomaar, zitten in de zon Ik mis mijn huis waar ik elke dag Mijn eigen ding doen mag Ik hoor nog steeds, daar in de gang De kinderen lopen en dat is al lang Geleden,  maar voor mij voelt het als heden. Dus zuster, wat je nu ook zegt, Dit is mijn huis niet Nee, niet echt. Ik ben ontworteld en je ziet Dit is mijn huis niet. Foto van www.entoen.nu

Goedemorgen! Lekker geslapen? Voorzichtig doe ik de gordijnen een stukje open. De bewoner is al wakker en groet me met een brede glimlach. Er komen niet vaak meer begrijpelijke woorden, maar de glimlach spreekt boekdelen. Komt u uit bed? Dan gaan we wassen en aankleden. Nou, uit bed komen is geen probleem, maar dat douchen... Dat is nu niet direct favoriet. Om het zo min mogelijk akelig te laten zijn, zeep ik de bewoner eerst helemaal in met een warme washand met sop en spoel ze daarna af. Een washandje om de douchekop wil ook nog wel eens helpen, dan is de straal wat vriendelijker. Snel warme kleren aan en op zoek naar een lekker ontbijtje. Dat ontbijt gaat er wel in. De medicijnen en een kopje thee verdwijnen even vlot. En dan? Dan is het wachten... wachten op bezoek, op afleiding, op medebewoners.. Al snel komen er meer mensen fris gewassen de huiskamer binnen. Een gezellig muziekje klinkt en ik schenk een kop koffie in voor de bewoners. Wat staat er in de krant, o ...

Een zonnestraaltje In je leven Zomaar even Een knuffel Een grapje Een arm om je heen Een deken van liefde Een luisterend oor Een knipoog Een zwaai Daar doen we het voor Die kleine momenten Van elkaar ontmoeten En een stukje mens  Van vroeger te begroeten Als alles van nu Is verdwenen in t niets Als alles van vroeger Uit het zicht is gegleden Dan hoop ik dat warmte, Een arm om je heen Je weer even doet weten Ik ben toch niet alleen.

Zachtjes loop ik Naar je toe Je ogen dicht Ben je zo moe? Zachtjes voel ik  Aan je arm Ik zie je wel Al ben je taalarm Zachtjes fluister ik In je oor Zingen we samen? We gaan er voor Zachtjes zing je Met me mee Samen genieten We, even tevree Zachtjes glim je Nog een poosje nadien We hebben even Een zonnetje gezien